بیماری لوپوس می تواند بیشتر قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد و هنگامی که این بیماری بر روی اندام های داخلی مانند قلب، ریه ها، مغز یا کلیه ها تاثیر می گذارد، می تواند بسیار جدی تر هم باشد.
لوپوس اریتماتوزیس سیستمیک، شایعترین نوع بیماری لوپوس است. بیماری خود ایمنی که در آن سلول‌های سیستم ایمنی اشتباهاً به بافت‌های خود حمله می‌کند و منجر به بروز التهاب و آسیب بافتی در ارگان‌های درگیر می‌شود. این بیماری می‌تواند بر روی مفاصل، پوست، مغز، ریه‌ها، کلیه‌ها و رگ‌های خونی تأثیر بگذارد و بیمار با علائمی مانند مفصل درد، حساسیت و راش های پوستی و مشکلات مربوط به ارگان های داخلی رو به رو شود.
برخی از دانشمندان معتقدند که به دلیل عوامل ژنتیکی، بدن نمی تواند سلول های مرده را از بین ببرد.
برای درمان مشکلات و بیماری های پوستی ، بهترین گزینه مراجعه به متخصص پوست است. متخصص پوست با دانش بالا و آگاهی نسبت به ساختار پوست می‌تواند در درمان بیماری و بهبود عوارض آن بسیار کمک کننده باشد.
تست مکمل سرم، میزان پروتئین هایی را که بدن در هنگام التهاب تولید کرده، اندازه می گیرد.
این اتفاق باعث بروز التهاب می‌شود. التهاب ناشی از بیماری لوپوس می‌تواند بر بسیاری از بخش‌های بدن مانند مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه تأثیر بگذارد.
یکی از علائم لوپوس اریتماتوز جلدی، تورم در اطراف چشم است که باعث اختلال در دید بیماران می‌شود.
حساسیت به نور خورشید: در این حالت بعد از تماس با نور خورشید، جوش ایجاد می شود.
هدف من گردآوری معتبر ترین مقالات پزشکی و ترجمه آنها برای شماست.این مقالات جنبه ی اطلاع رسانی دارند و جایگزین ویزیت حضوری نستند.
قطع مصرف سیگار و کاهش وزن نیز منجر به نتایج بسیار بهتری می شود. همچنین ورزش منظم به سلامتی مفصل و کاهش وزن کمک می کند.
این درد قفسه سینه با نفس عمیق، سرفه، عطسه یا خنده بدتر بیماری لوپوس خطرناک می‌شود و به همین دلیل فرد ممکن است تنگی نفس دائمی داشته باشد.
پردنیزون و سایر انواع کورتیکواستروئیدها می‌توانند با التهاب لوپوس مقابله کنند.
به این حالت، پدیده رینود گفته می شود که بر اثر باریک شدن (تنگی) عروق خونی ایجاد می شود و باعث کاهش خون رسانی به انگشتان دست یا انگشتان پا می شود. زخم های دهانی نیز ممکن است ایجاد شود که امکان برگشت مکرر آنها وجود دارد. مو
این روش موثر است؛ زیرا حتی وقتی که هیچ علامتی در فرد مشاهده نمی شود، باز هم می توان بیماری را تشخیص داد.